|
|
liber
IV caput VII
-
[1]
ibi cum singuli derepsissent stipatis artubus, nobis ante
ipsas fores loro valido destinatis anum quandam curvatam gravi
senio, cui soli salus atque tutela tot numero iuvenum commissa
videbatur, sic infesti compellant: [2] «etiamne tu,
busti cadaver extremum et vitae dedecus primum et Orci
fastidium solum, sic nobis otiosa domi residens lusitabis nec
nostris tam magnis tamque periculosis laboribus solacium de
tam sera refectione tribues? [3] quae diebus ac noctibus nil
quicquam rei quam merum saevienti ventri tuo soles aviditer
ingurgitare.»
[4] tremens ad haec et stridenti
vocula pavida sic anus: «at vobis, fortissimi
fidelissimique mei sospitatores iuvenes, adfatim cuncta suavi
sapore percocta pulmenta praesto sunt, panis numerosus, vinum
probe calicibus ecfricatis affluenter immissum et ex more
calida tumultuario lavacro vestro praeparata.»
[5]
in fine sermonis huius statim sese devestiunt nudatique et
flammae largissimae vapore recreati calidaque perfusi et oleo
peruncti mensas dapibus largiter instructas accumbunt.
|
|