|
|
liber
IV caput X
-
[1]
nec mora, cum noctis initio foribus eius praestolamur, quas
neque sublevare neque dimovere ac ne perfringere quidem nobis
videbatur, ne valvarum sonus cunctam viciniam nostro
suscitaret exitio. [2] tunc itaque sublimis ille vexillarius
noster Lamachus spectatae virtutis suae fiducia, qua clavis
immittendae foramen patebat, sensim inmissa manu claustrum
evellere gestiebat. [3] sed dudum scilicet omnium bipedum
nequissimus Chryseros vigilans et singula rerum sentiens,
lenem gradum et obnixum silentium tolerans paulatim adrepit
grandique clavo manum ducis nostri repente nisu fortissimo ad
ostii tabulam offigit [4] et exitiabili nexu patibulatum
relinquens gurgustioli sui tectum ascendit, atque inde
contentissima voce clamitans rogansque vicinos et unum quemque
proprio nomine ciens et salutis communis admonens diffamat
incendio repentino domum suam possideri. sic unus quisque
proximi periculi confinio territus suppetiatum decurrunt
anxii.
|
|