|
|
liber
IV caput XVIII
-
[1]
post haec valefacto discessimus et portam civitatis egressi
monumentum quoddam conspicamur procul a via remoto et abdito
loco positum. [2] ibi capulos carie et vetustate semitectos,
quis inhabitabant pulverei et iam cinerosi mortui, passim ad
futurae praedae receptacula reseramus [3] et ex disciplina
sectae servato noctis inlunio tempore, quo somnus obvius
impetu primo corda mortalium validius invadit ac premit,
cohortem nostram gladiis armatam ante ipsas fores Democharis
velut expilationis vadimonium sistimus. [4] nec setius
Thrasyleon examussim capto noctis latrocinali momento prorepit
cavea statimque custodes, qui propter sopiti quiescebant,
omnes ad unum, mox etiam ianitorem ipsum gladio conficit
clavique subtracta fores ianuae repandit [5] nobisque prompte
convolantibus et domus alveo receptis demonstrat horreum, ubi
vespera sagaciter argentum copiosum recondi viderat. [6] quo
protinus perfracto confertae manus violentia iubeo singulos
commilitonum asportare, quantum quisque poterat auri vel
argenti, et in illis aedibus fidelissimorum mortuorum
occultare propere rursumque concito gradu recurrentis sarcinas
iterare. [7] quod enim ex usu foret omnium, me solum
resistentem pro domus limine cuncta rerum exploraturum
sollicite, dum redirent. nam et facies ursae mediis aedibus
discurrentis ad proterrendos, siqui de familia forte
evigilassent, videbatur opportuna. [8] quis enim, quamvis
fortis et intrepidus, immani forma tantae bestiae noctu
praesertim visitata non se ad fugam statim concitaret, non
obdito cellae pessulo pavens et trepidus sese cohiberet?
|
|