|
|
liber
IV caput XXV
-
[1]
at commodum coniverat, nec diu, cum repente lymphatico ritu
somno recussa <longe> longeque vehementius adflictare
sese et pectus etiam palmis infestis tundere et faciem illam
luculentam verberare incipit [2] et aniculae, quamquam
instantissime causas novi et instaurati maeroris requirenti,
sic adsuspirans altius infit: [3] «em nunc certe, nunc
maxime funditus perii, nunc spei salutiferae renuntiavi.
laqueus aut gladius aut certe praecipitium procul dubio
capessendum est.»
[4] ad haec anus iratior
dicere eam saeviore iam vultu iubebat, quid, malum, fleret vel
quid repente postliminio pressae quietis lamentationes
licentiosas refricaret. [5] «nimirum», inquit,
«tanto compendio tuae redemptionis defraudare iuvenes
meos destinas? quod si pergis ulterius, iam faxo lacrimis
istis, quas parvi pendere latrones consuerunt, insuper habitis
viva exurare.»
|
|