|
|
liber
IV caput XXVII
-
[1]
sed ecce saevissimo somnio mihi nunc etiam redintegratur, immo
vero cumulatur infortunium meum. [2] nam visa sum mihi de
domo, de thalamo, de cubiculo, de toro denique ipso violenter
extracta per solitudines avias infortunatissimi mariti nomen
invocare [3] eumque, ut primum meis amplexibus viduatus est,
adhuc ungentis madidum, coronis floridum consequi vestigio me
pedibus fugientem alienis. [4] utque clamore percito formonsae
raptum uxoris conquerens populi testatur auxilium, quidam de
latronibus importunae persecutionis indignatione permotus saxo
grandi pro pedibus adrepto misellum iuvenem maritum meum
percussum interemit. talis aspectus atrocitate perterrita
somno funesto pavens excussa sum.»
[5] tunc
fletibus eius adsuspirans anus sic incipit: «bono animo
esto, mi erilis, nec vanis somniorum figmentis terreare. nam
praeter quod diurnae quietis imagines falsae perhibentur, tunc
etiam nocturnae visiones contrarios eventus nonnumquam
pronuntiant. [6] denique flere et vapulare et nonnumquam
iugulari lucrosum prosperumque proventum nuntiant, contra
ridere et mellitis dulciolis ventrem saginare vel in
voluptatem veneriam convenire tristitie animi, languore
corporis damnisque ceteris vexatum iri praedicabunt. [8] sed
ego te narrationibus lepidis anilibusque fabulis protinus
avocabo.» et incipit:
|
|