|
|
liber
V caput VII
-
[1]
at illae sorores percontatae scopulum locumque illum, quo
fuerat Psyche deserta, festinanter adveniunt ibique difflebant
oculos et plangebant ubera, quoad crebris earum eiulatibus
saxa cautesque parilem sonum resultarent. [2] iamque nomine
proprio sororem miseram ciebant, quoad sono penetrabili vocis
ululabilis per prona delapso amens et trepida Psyche procurrit
e domo et «quid,» inquit, «vos miseris
lamentationibus necquicquam effligitis? [3] quam lugetis,
adsum. lugubres voces desinite et diutinis lacrimis madentes
genas siccate tandem, quippe cum iam possitis quam plangebatis
amplecti.»
[4] tunc vocatum Zephyrum praecepti
maritalis admonet. nec mora cum ille parens imperio statim
clementissimis flatibus innoxia vectura deportat illas. [5]
iam mutuis amplexibus et festinantibus saviis sese perfruuntur
et illae sedatae lacrimae postliminio redeunt prolectante
gaudio. [6] «sed et tectum,» inquit, «et
larem nostrum laetae succedite et afflictas animas cum Psyche
vestra recreate.»
|
|