|
|
liber
V caput XXVII
-
[1]
necdum sermonem Psyche finierat, <et> illa vesanae
libidinis et invidiae noxiae stimulis agitata, e re concinnato
mendacio fallens maritum, quasi de morte parentum aliquid
comperisset, statim navem ascendit et ad illum scopulum
protinus pergit [2] et quamvis alio flante vento, caeca spe
tamen inhians, «accipe me,» dicens, «Cupido,
dignam te coniugem et tu, Zephyre, suscipe dominam»
saltu se maximo praecipitem dedit. [3] nec tamen ad illum
locum vel saltem mortua pervenire potuit. nam per saxa cautium
membris iactatis atque dissipatis et, proinde ut merebatur,
laceratis visceribus suis alitibus bestiisque obvium ferens
pabulum interiit.
[4] nec vindictae sequentis poena
tardavit. nam Psyche rursus errabundo gradu pervenit ad
civitatem aliam, in qua pari modo soror morabatur alia. [5]
nec setius et ipsa fallacie germanitatis inducta et in sororis
sceleratas nuptias aemula festinavit ad scopulum inque simile
mortis exitium cecidit.
|
|