Apulei
metamorphoseon libri XI

liber VI caput I

[1] interea Psyche variis iactabatur discursibus, dies noctesque mariti vestigationibus inquieta animo, tanto cupidior iratum licet, si non uxoriis blanditiis lenire, certe servilibus precibus propitiare. [2] et prospecto templo quodam in ardui montis vertice «unde autem,» inquit, «scio an istic meus degat dominus?» et ilico dirigit citatum gradum, quem defectum prorsus adsiduis laboribus spes incitabat et votum. [3] iamque naviter emensis celsioribus iugis pulvinaribus sese proximam intulit. videt spicas frumentarias in acervo et alias flexiles in corona et spicas hordei videt. [4] erant et falces et operae messoriae mundus omnis, sed cuncta passim iacentia et incuria confusa et, ut solet aestu, laborantium manibus proiecta. [5] haec singula Psyche curiose dividit et discretim remota rite componit, rata scilicet nullius dei fana ac caerimonias neclegere se debere, sed omnium benivolam misericordiam corrogare.