|
|
liber
VI caput IV
-
[1]
«magni Iovis germana et coniuga, sive tu Sami, quae sola
partu vagituque et alimonia tua gloriatur, tenes vetusta
delubra, sive celsae Carthaginis, quae te virginem vectura
leonis caelo commeantem percolit, beatas sedes frequentas,
sive prope ripas Inachi, [2] qui te iam nuptam Tonantis et
reginam dearum memorat, inclitis Argivorum praesides moenibus,
[3] quam cunctus oriens Zygiam veneratur et omnis occidens
Lucinam appellat, sis meis extremis casibus Iuno Sospita meque
in tantis exanclatis laboribus defessam imminentis periculi
metu libera. quod sciam, soles praegnatibus periclitantibus
ultro subvenire.»
[4] ad istum modum supplicanti
statim sese Iuno cum totius sui numinis augusta dignitate
praesentat et protinus «quam vellem.» inquit, «per
fidem, nutum meum precibus tuis accommodare. [5] sed contra
voluntatem Veneris, nurus meae, quam filiae semper dilexi
loco, praestare me pudor non sinit. tunc etiam legibus, quae
servos alienos profugos invitis dominis vetant suscipi,
prohibeor.»
|
|