|
|
liber
VI caput V
-
[1]
isto quoque fortunae naufragio Psyche perterrita nec indipisci
iam maritum volatilem quiens, tota spe salutis deposita, sic
ipsa suas cogitationes consuluit: [2] «iam quae possunt
alia meis aerumnis temptari vel adhiberi subsidia, cui nec
dearum quidem, quamquam volentium, potuerunt prodesse
suffragia? [3] quo rursum itaque tantis laqueis inclusa
vestigium porrigam quibusque tectis vel etiam tenebris
abscondita magnae Veneris inevitabiles oculos effugiam? quin
igitur masculum tandem sumis animum et cassae speculae
renuntias fortiter et ultroneam te dominae tuae reddis et vel
sera modestia saevientes impetus eius mitigas? [4] qui scias
an etiam, quem diu quaeritas, illic in domo matris repperias?»
sic ad dubium obsequium, immo ad certum exitium praeparata
principium futurae secum meditabatur obsecrationis.
|
|