|
|
liber
VI caput VIII
-
[1]
nec Mercurius omisit obsequium. nam per omnium ora populorum
passim discurrens sic mandatae praedicationis munus
exequebatur: [2] «si quis a fuga retrahere vel occultam
demonstrare poterit fugitivam regis filiam, Veneris ancillam,
nomine Psychen, [3] conveniat metas Murtias Mercurium
praedicatorem, accepturus indicivae nomine ab ipsa Venere
septem savia suavia et unum blandientis adpulsu linguae longe
mellitum.»
[4] ad hunc modum pronuntiante
Mercurio tanti praemii cupido certatim omnium mortalium
studium adrexerat. quae res nunc vel maxime sustulit Psyches
omnem cunctationem.
[5] iamque fores ei dominae
proximanti occurrit una de famulitione Veneris nomine
Consuetudo statimque, quantum maxime potuit, exclamat: [6]
«tandem, ancilla nequissima, dominam habere te scire
coepisti? an pro cetera morum tuorum temeritate istud quoque
nescire te fingis, quantos labores circa tuas inquisitiones
sustinuerimus? [7] sed bene, quod meas potissimum manus
incidisti et inter Orci cancros iam ipsos haesisti, datura
scilicet actutum tantae contumaciae poenas.»
|
|