|
liber
VI caput X
-
[1]
his editis involat eam vestemque plurifariam diloricat
capilloque discisso et capite conquassato graviter affligit,
et accepto frumento et hordeo et milio et papavere et cicere
et lente et faba commixtisque acervatim confusis in unum
grumulum sic ad illam: [2] «videris enim mihi tam
deformis ancilla nullo alio sed tantum sedulo ministerio
amatores tuos promereri: iam ego et ipsa frugem tuam
periclitabor. [3] discerne seminum istorum passivam congeriem
singulisque granis rite dispositis atque seiugatis ante istam
vesperam opus expeditum approbato mihi.»
[4] sic
assignato tantorum seminum cumulo ipsa cenae nuptiali
concessit. nec Psyche manus admolitur inconditae illi et
inextricabili moli, sed immanitate praecepti consternata
silens obstupescit. [5] tunc formicula illa parvula atque
ruricola, certa difficultatis tantae laborisque, miserta
contubernalis magni dei socrusque saevitiam execrata,
discurrens naviter convocat corrogatque cunctam formicarum
accolarum classem: [6] «miseremini, terrae omniparentis
agiles alumnae, miseremini et Amoris uxori, puellae lepidae,
periclitanti prompta velocitate succurrite.» [7] ruunt
aliae superque aliae sepedum populorum undae summoque studio
singulae granatim totum digerunt acervum separatimque
distributis dissitisque generibus e conspectu perniciter
abeunt.
|
|