|
|
liber
VI caput XXII
-
[1]
interea Cupido amore nimio peresus et aegra facie, matris suae
repentinam sobrietatem pertimescens, ad armillum redit alisque
pernicibus caeli penetrato vertice magno Iovi supplicat
suamque causam probat. [2] tunc Iuppiter prehensa Cupidinis
buccula manuque ad os suum relata consaviat atque sic ad
illum: [3] «licet tu,» inquit, «domine fili,
numquam mihi concessu deum decretum servaris honorem, sed
istud pectus meum, quo leges elementorum et vices siderum
disponuntur, convulneraris assiduis ictibus crebrisque
terrenae libidinis foedaveris casibus [4] contraque leges et
ipsam Iuliam disciplinamque publicam turpibus adulteriis
existimationem famamque meam laeseris in serpentes, in ignes,
in feras, in aves et gregalia pecua serenos vultus meos
sordide reformando, [5] at tamen modestiae meae memor quodque
inter istas meas manus creveris, cuncta perficiam, dum tamen
scias aemulos tuos cavere ac, si qua nunc in terris puella
praepollet pulchritudine, praesentis beneficii vicem per eam
mihi repensare te debere.»
|
|