Apulei
metamorphoseon libri XI

liber VI caput XXVIII

[1] ego simul voluntariae fugae voto et liberandae virginis studio, sed et plagarum suasu, quae me saepicule commonebant, equestri celeritate quadripedi cursu solum replaudens virgini delicatas voculas adhinnire temptabam. [2] sed et scabendi dorsi mei simulatione non numquam obliquata cervice pedes decoros puellae basiabam. tunc illa spirans altius caelumque sollicito vultu petens:

[3] «vos», inquit «superi, tandem meis supremis periculis opem facite et tu, Fortuna durior, iam saevire desiste. [4] sat tibi miseris istis cruciatibus meis litatum est. tuque, praesidium meae libertatis meaeque salutis, si me domum pervexeris incolumem parentibusque et formonso proco reddideris, quas tibi gratias perhibebo, quos honores habebo, quos cibos exhibebo. [5] iam primum iubam istam tuam probe pectinatam meis virginalibus monilibus adornabo, frontem vero crispatam prius decoriter discriminabo caudaeque setas incuria lavacri congestas et horridas prompta diligentia perpolibo [6] bullisque te multis aureis inoculatum veluti stellis sidereis relucentem et gaudiis popularium pomparum ovantem, sinu serico progestans nucleos <et> edulia mitiora te meum sospitatorem cottidie saginabo.