Apulei
metamorphoseon libri XI

liber VI caput XXX

[1] et unus e numero sic appellat: «quorsum istam festinanti vestigio lucubratis viam nec noctis intempestae Manes Larvasque formidatis? [2] an tu, probissima puella, parentes tuos intervisere properas? sed nos et solitudini tuae praesidium praestabimus et compendiosum ad [parentes] tuos iter monstrabimus.» [3] et verbum manu secutus prehenso loro rsum me circumtorquet nec baculi nodosi, quod gerebat, suetis ictibus temperat. [4] tunc ingratis ad promptum recurrens exitium reminiscor doloris ungulae et occipio nutanti capite claudicare. [5] sed «ecce», inquit ille, qui me retraxerat, «rursum titubas et vacillas et putres isti tui pedes fugere possunt, ambulare nesciunt? at paulo ante pinnatam Pegasi vincebas celeritatem.»

[6] dum sic mecum fustem quatiens benignus iocatur comes, iam domus eorum extremam loricam perveneramus. et ecce de quodam ramo procerae cupressus induta laqueum anus illa pendebat. [7] quam quidem detractam protinus cum suo sibi funiculo devinctam dedere praecipitem. puellaque statim distinata vinculis cenam, quam postuma diligentia praeparaverat infelix anicula, ferinis invadunt animis.