|
|
liber
VI caput XXXI
-
[1]
ac dum avida voracitate cuncta contruncant, iam incipiunt de
nostra poena suaque vindicta secum considerare. et utpote in
coetu turbulento variae fuere sententiae, ut primus vivam
cremari censeret puellam, secundus bestiis obici suaderet,
tertius patibulo suffigi iuberet, quartus tormentis
excarnificari praeciperet; [2] certe calculo cunctorum
utcumque mors ei fuerat destinata. tunc unus omnium sedato
tumultu placido sermone sic orsus est:
[3] «nec
sectae collegii nec mansuetudini singulorum ac ne meae quidem
modestiae congruit pati vos ultra modum delictique saevire
terminum nec feras nec cruces nec ignes nec tormenta ac ne
mortis quidem maturatae festinas tenebras accersere. [4] meis
itaque consiliis auscultantes vitam puellae, sed quam meretur,
largimini. nec vos memoria deseruit utique quid iam dudum
decreveritis de isto asino semper pigro quidem, sed manducone
summo, nunc etiam mendaci fictae debilitatis et virginalis
fugae sequestro ministroque. [5] hunc igitur iugulare crastino
placeat totisque vacuefacto praecordiis per mediam alvum nudam
virginem, quam praetulit nobis, insuere, ut sola facie
praeminente ceterum corpus puellae nexu ferino coerceat, [6]
tunc super aliquod saxum scruposum insiciatum et fartilem
asinum exponere et solis ardentis vaporibus tradere.
|
|