Ecloga
Octava
-
Pastorum
musam Damonis et Alphesiboei,
-
immemor
herbarum quos est mirata iuuenca
-
certantis,
quorum stupefactae carmine lynces,
-
et mutata
suos requierunt flumina cursus,
-
5
-
Damonis
musam dicemus et Alphesiboei.
-
Tu
mihi seu magni superas iam saxa Timaui,
-
siue oram
Illyrici legis aequoris, en erit umquam
-
ille dies,
mihi cum liceat tua dicere facta?
-
En erit,
ut liceat totum mihi ferre per orbem
-
10
-
sola
Sophocleo tua carmina digna coturno?
-
A te
principium; tibi desinet: accipe iussis
-
carmina
coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
-
inter
uictricis hederam tibi serpere laurus.
-
Frigida
uix caelo noctis decesserat umbra,
-
15
-
cum ros in
tenera pecori gratissimus herba,
-
incumbens
tereti Damon sic coepit oliuae:
-
"Nascere,
praeque diem ueniens age, Lucifer, almum,
-
coniugis
indigno Nysae deceptus amore
-
dum
queror, et diuos, quamquam nil testibus illis
-
20
-
profeci,
extrema moriens tamen adloquor hora.
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Maenalus
argutumque nemus pinosque loquentis
-
semper
habet; semper pastorum ille audit amores
-
Panaque,
qui primus calamos non passus inertis.
-
25
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Mopso Nysa
datur: quid non speremus amantes?
-
Iungentur
iam grypes equis, aeuoque sequenti
-
cum
canibus timidi ueniet ad pocula dammae.
-
28a
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Mopse,
nouas incide faces: tibi ducitur uxor;
-
30
-
sparge,
marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
O digno
coniuncta uiro, dum despicis omnis,
-
dumque
tibi est odio mea fistula dumque capellae
-
hirsutumque
supercilium promissaque barba,
-
35
-
nec curare
deum credis mortalia quemquam!
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Saepibus
in nostris paruam te roscida mala
-
(dux ego
uester eram) uidi cum matre legentem;
-
alter ab
undecimo tum me iam acceperat annus;
-
40
-
iam
fragilis poteram a terra contingere ramos:
-
ut uidi,
ut perii, ut me malus abstulit error!
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Nunc scio
quid sit Amor: duris in cautibus illum
-
aut Tmaros
aut Rhodope aut extremi Garamantes
-
45
-
nec
generis nostri puerum nec sanguinis edunt.
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Saeuos
Amor docuit natorum sanguine matrem
-
commaculare
manus; crudelis tu quoque, mater:
-
crudelis
mater magis, an puer improbus ille?
-
50
-
Improbus
ille puer; crudelis tu quoque, mater.
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
Nunc et
ouis ultro fugiat lupus; aurea durae
-
mala
ferant quercus, narcisso floreat alnus,
-
pinguia
corticibus sudent electra myricae,
-
55
-
certent et
cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus,
-
Orpheus in
siluis, inter delphinas Arion.
-
Incipe
Maenalios mecum, mea tibia, uersus.
-
praeceps
aerii specula de montis in undas
-
60
-
deferar;
extremum hoc munus morientis habeto.
-
Desine
Maenalios, iam desine, tibia, uersus."
-
Haec
Damon. Vos, quae responderit Alphesiboeus,
-
ducite,
Pierides: non omnia possumus omnes.
-
"Effer
aquam, et molli cinge haec altaria uitta,
-
65
-
uerbenasque
adole pinguis et mascula tura,
-
coniugis
ut magicis sanos auertere sacris
-
experiar
sensus: nihil hic nisi carmina desunt.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
Carmina
uel caelo possunt deducere lunam;
-
70
-
caminibus
Circe socios mutauit Vlixi;
-
frigidus
in pratis cantando rumpitur anguis.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
Terna tibi
haec primum triplici diuersa colore
-
licia
circumdo, terque haec altaria circum
-
75
-
effigiem
duco: numero deus impare gaudet.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
Necte
tribus nodis ternos, Amarylli, colores;
-
necte,
Amarylli, modo et "Veneris" dic "uincula necto".
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
80
-
Limus ut
hic durescit, et haec ut cera liquescit
-
uno
eodemque igni, sic nostro Daphnis amore.
-
Sparge
molam et fragilis incende bitumine laurus.
-
Daphnis me
malus urit; ego hanc in Daphnide laurum.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
85
-
Talis amor
Daphnim, qualis cum fessa iuuencum
-
per nemora
atque altos quaerendo bucula lucos,
-
propter
aquae riuom, uiridi procumbit in ulua
-
perdita,
nec serae meminit decedere nocti,
-
talis amor
teneat, nec sit mihi cura mederi.
-
90
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
Has olim
exuuias mihi perfidus ille reliquit,
-
pignora
cara sui; quae nunc ego limine in ipso,
-
terra,
tibi mando: debent haec pignora Daphnim.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
95
-
Has herbas
atque haec Ponto mihi lecta uenena
-
ipse dedit
Moeris (nascuntur pluruma Ponto);
-
his ego
saepe lupum fieri et se condere siluis
-
Moerim,
saepe animas imis excire sepulcris,
-
atque
satas alio uidi traducere messis.
-
100
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
Fer
cineres, Amarylli, foras, riuoque fluenti
-
transque
caput iace, nec respexeris. His ego Daphnim
-
adgrediar;
nihil ille deos, nil carmina curat.
-
Ducite
ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
-
105
-
Aspice:
corripuit tremulis altaria flammis
-
sponte
sua, dum ferre moror, cinis ipse. Bonum sit!
-
Nescio
quid certe est, et Hylax in limine latrat.
-
Credimus?
an qui amant ipsi sibi somnia fingunt?
-
Parcite,
ab urbe uenit, iam parcite, carmina, Daphnis."