Rudens 1.3

Palaestra

185

Nimio hominum fortunae minus miserae memorantur,

* * experiundo iis datur acerbum.

* * hoc deo complacitumst, me hoc ornatu ornatam in incertas

regiones timidam eiectam.

5

hancine ego ad rem natam <esse me> miseram memorabo?

190

hancine ego partem capio ob pietatem praecipuam?

nam hoc mi haud laborist, laborem hunc potiri,

si erga parentem aut deos me impiavi;

sed id si parate curavi ut caverem,

10

tum hoc mi indecore, inique, inmodeste

195

datis, di; nam quid habebunt sibi signi impii posthac,

si ad hunc modum est innoxiis honor apud vos?

nam me si sciam <in vos> fecisse aut parentis

13a 197a

sceleste, minus me miserer;

sed erile scelus me sollicitat, eius me impietas male habet.

15

is navem atque omnia perdidit in mari:

200

haec bonorum eius sunt reliquiae; etiam quae simul

vecta mecum in scaphast, excidit. ego nunc sola sum.

quae mihi si foret salva saltem, labor

lenior esset hic mi eius opera.

20

nunc quam spem aut opem aut consili quid capessam?

205

ita hic sola solis locis compotita sum.

hic saxa sunt, hic mare sonat,

22a 206a

neque quisquam homo mihi obviam venit.

22b 206b

* * *

hoc quod induta sum, summae opes oppido,

nec cibo nec loco tecta quo sim scio:

25

quae mihist spes, qua me vivere velim?

210

nec loci gnara sum, nec vidi aut hic fui.

saltem aliquem velim qui mihi ex his locis

aut viam aut semitam monstret, ita nunc

hac an illac eam, incerta sum consili;

30

nec prope usquam hic quidem cultum agrum conspicor.

215

algor, error, pavor, me omnia tenent.

haec parentes mei haud scitis miseri,

32a 216a

me nunc miseram esse ita uti sum.

libera ego prognata fui maxume, nequiquam fui.

nunc qui minus servio, quam si serva forem nata?

35

neque quicquam umquam illis profuit qui me sibi eduxerunt.