|
|
Rudens
2.3
|
|
|
|
|
|
Ampelisca
|
|
Intellego:
hanc quae proxuma est villam Veneris fano
|
|
pulsare
iussisti atque aquam rogare. Trach. Cuia ad auris
|
|
vox
mi advolavit? Amp. Obsecro, quis hic loquitur? quem ego
video?
|
|
Tr.
|
|
Estne
Ampelisca haec quae foras e fano egreditur? Am. Estne hic
|
5
335
|
Trachalio,
quem conspicor, calator Plesidippi?
|
|
Trach.
|
|
East.
Amp. Is est. Trachalio, salve. Trach. Salve,
Ampelisca.
|
|
quid
agis tu? Amp. Aetatem haud malam male. Trach. Melius
ominare.
|
|
Amph.
|
|
Verum
omnes sapientes decet conferre et fabulari.
|
|
sed
Plesidippus tuos erus ubi, amabo, est? Trach. Heia vero,
|
10
340
|
quasi
non sit intus. Amp. Neque pol est neque huc quidem ullus
venit.
|
|
Tr.
|
|
Non
venit? Amp. Vera praedicas. Tr. Non est meum,
Ampelisca.
|
|
sed
quam mox coctum est prandium? Amp. Quod prandium, obsecro
te?
|
|
Trach.
|
|
Nempe
rem divinam facitis hic. Amp. Quid somnias, amabo?
|
|
Trach.
|
|
Certe
huc Labrax ad prandium vocavit Plesidippum
|
15
345
|
erum
meum erus vester. Amp. Pol haud miranda facta dicis:
|
|
si
deos decepit et homines, lenonum more fecit.
|
|
Trach.
|
|
Non
rem divinam facitis hic vos neque erus? Amp. Hariolare.
|
|
Trach.
|
|
Quid
tu agis hic igitur? Amp. Ex malis multis metuque summo
|
|
capitalique
ex periculo orbas auxilique opumque huc
|
20
350
|
recepit
ad se Veneria haec sacerdos me et Palaestram.
|
|
Trach.
|
|
An
hic Palaestrast, obsecro, eri mei amica? Amp. Certo.
|
|
Trach.
|
|
Inest
lepos in nuntio tuo magnus, mea Ampelisca.
|
|
sed
istuc periclum perlubet quod fuerit vobis scire.
|
|
Amp.
|
|
Confracta
est, mi Trachalio, hac nocte navis nobis.
|
25
|
Trach.
|
355
|
Quid
navis? quae istaec fabulast? Amp. Non audivisti, amabo,
|
|
quo
pacto leno clanculum nos hinc auferre voluit
|
|
in
Siciliam et quidquid domi fuit in navem imposivit?
|
|
ea
nunc perierunt omnia. Trach. Oh, Neptune lepide, salve,
|
|
nec
te aleator nullus est sapientior; profecto
|
30
360
|
nimis
lepide iecisti bolum: periurum perdidisti.
|
|
sed
nunc ubi est leno Labrax? Amp. Periit potando, opinor.
|
|
Neptunus
magnis poculis hac nocte eum invitavit.
|
|
Trach.
|
|
Credo
hercle anancaeo datum quod biberet. ut ego amo te,
|
|
mea
Ampelisca, ut dulcis es, ut mulsa dicta dicis.
|
35
365
|
sed
tu et Palaestra quomodo salvae estis? Amp. Scibis faxo.
|
|
<de>
navi timidae ambae in scapham insiluimus, quia videmus
|
|
ad
saxa navem ferrier; properans exsolvi restim,
|
|
dum
illi timent; nos cum scapha tempestas dextrovorsum
|
|
differt
ab illis. itaque nos ventisque fluctibusque
|
40
370
|
iactatae
exemplis plurimis miserae perpetuam noctem;
|
|
vix
hodie ad litus pertulit nos ventus exanimatas.
|
|
Trach.
|
|
Novi,
Neptunus ita solet, quamvis fastidiosus
|
|
aedilis
est: si quae improbae sunt merces, iactat omnis.
|
|
Amp.
|
375
|
Vae
capiti atque aetati tuae. Trach. Tuo, mea Ampelisca.
|
45
|
scivi
lenonem facere hoc, quod fecit, saepe dixi;
|
|
capillum
promittam optimumst occipiamque hariolari.
|
|
Amp.
|
|
Cavistis
ergo tu atque erus ne abiret, cum scibatis.
|
|
Trach.
|
|
Quid
faceret? Amp. Si amabat, rogas, quid faceret? adservaret
|
380
|
dies
noctesque, in custodia esset semper. verum ecastor
|
50
|
ut
multi fecit ita probe curavit Plesidippus.
|
|
Trach.
|
|
Cur
tu istuc dicis? Amp. Res palam est. Trach. Scin tu?
etiam qui it lavatum
|
|
in
balineas, cum ibi sedulo sua vestimenta servat,
|
|
tamen
surripiuntur, quippe qui quem illorum observet falsust;
|
385
|
fur
facile qui observat videt: custos qui fur sit nescit.
|
55
|
sed
duce me ad illam ubi est. Amp. I sane in Veneris fanum huc
intro,
|
|
sedentem
flentemque opprimes. Trach. Vt iam istuc mihi molestumst.
|
|
sed
quid flet? Amp. Ego dicam tibi: hoc sese excruciat animi,
|
|
quia
leno ademit cistulam ei, quam habebat ubique habebat
|
390
|
qui
suos parentis noscere posset: eam veretur
|
60
|
ne
perierit. Trach. Vbinam ea fuit cistellula? Amp. Ibidem
in navi.
|
|
conclusit
ipse in vidulum, ne copia esset eius,
|
|
qui
suos parentes nosceret. Trach. O facinus impudicum,
|
|
quam
liberam esse oporteat servire postulare.
|
|
Amp.
|
395
|
Nunc
eam cum navi scilicet abiisse pessum in altum.
|
65
|
et
aurum et argentum fuit lenonis omne ibidem.
|
|
T.
|
|
Credo
aliquem immersisse atque eum excepisse. A. Id misera
maestast,
|
|
sibi
eorum evenisse inopiam. Trach. Iam istoc magis usus
factost,
|
|
ut
eam intro consolerque eam, ne sic se excruciet animi;
|
400
|
nam
multa praeter spem scio multis bona evenisse.
|
70
|
Amp.
|
|
At
ego etiam, qui speraverint spem decepisse multos.
|
|
Trach.
|
|
Ergo
animus aequos optimum est aerumnae condimentum.
|
|
ego
eo intro, nisi quid vis.-- Amp. Eas. ego quod mihi
imperavit
|
|
sacerdos,
id faciam atque aquam hinc de proximo rogabo;
|
405
|
nam
extemplo, si verbis suis peterem, daturos dixit.
|
75
|
neque
digniorem censeo vidisse anum me quemquam,
|
|
cui
deos atque homines censeam bene facere magis decere.
|
|
ut
lepide, ut liberaliter, ut honeste atque haud gravate
|
|
timidas
egentes uvidas eiectas exanimatas
|
410
|
accepit
ad sese, haud secus quam si ex se simus natae;
|
80
|
ut
eapse <sic> succincta aquam calefactat, ut lavemus.
|
|
nunc
ne morae illi sim, petam hinc aquam, unde mi imperavit.
|
|
heus
ecquis in villast? ecquis hoc recludit? ecquis prodit?
|
|