|
|
|
Trinummus
2.1
|
|
|
|
|
|
|
|
Lysiteles
|
|
|
Multas
res simitu in meo corde vorso,
|
|
|
multum
in cogitando dolorem indipiscor:
|
|
225
|
egomet
me coquo et macero et defetigo,
|
|
|
magister
mihi exercitor animus nunc est.
|
|
5
|
sed
hoc non liquet neque satis cogitatumst,
|
|
|
utram
potius harum mihi artem expetessam,
|
|
|
utram
aetati agundae arbitrer firmiorem:
|
|
230
|
amorin
med an rei opsequi potius par sit,
|
|
|
utra
in parte plus sit voluptatis vitae
|
|
10
|
ad
aetatem agundam.
|
|
|
de
hac re mihi satis hau liquet; nisi hoc sic faciam, opinor,
|
|
|
ut
utramque rem simul exputem, iudex sim reusque ad eam rem.
|
|
235
|
ita
faciam, ita placet; omnium primum
|
|
|
Amoris
artis eloquar quem ad modum expediant.
|
|
15
|
numquam
Amor quemquam nisi cupidum hominem
|
|
|
postulat
se in plagas conicere:
|
|
16a
238a
|
eos
cupit, eos consectatur;
|
|
|
subdole
[blanditur] ab re consulit,
|
|
17a
239a
|
blandiloquentulus,
harpago, mendax,
|
|
240
|
cuppes,
avarus, elegans, despoliator,
|
|
18a
240a
|
latebricolarum
hominum corruptor,
|
|
|
[blandus]
inops celatum indagator.
|
|
19a
241a
|
nam
qui amat quod amat quom extemplo
|
|
20
|
saviis
sagittatis perculsust,
|
|
|
ilico
res foras labitur, liquitur.
|
|
|
'da
mihi hoc, mel meum, si me amas, si audes'.
|
|
245
|
ibi
ille cuculus: 'ocelle mi, fiat:
|
|
|
et
istuc et si amplius vis dari, dabitur.'
|
|
25
|
ibi
illa pendentem ferit: iam amplius orat;
|
|
|
non
satis id est mali, ni amplius etiam,
|
|
|
quod
ecbibit, quod comest, quod facit sumpti.
|
|
250
|
nox
datur: ducitur familia tota,
|
|
|
vestiplica,
unctor, auri custos, flabelliferae, sandaligerulae,
|
|
30
|
cantrices,
cistellatrices, nuntii, renuntii,
|
|
|
raptores
panis et peni;
|
|
|
fit
ipse, dum illis comis est, inops amator.
|
|
255
|
haec
ego quom ago cum meo animo et recolo,
|
|
|
ubi
qui eget, quam preti sit parvi:
|
|
35
|
apage
te, Amor, non places nil te utor;
|
|
|
quamquam
illud est dulce, esse et bibere,
|
|
|
Amor
amara dat tamen, satis quod aegre sit:
|
|
260
|
fugit
forum, fugitat suos cognatos,
|
|
|
fugat
ipsus se ab suo contutu,
|
|
40
|
neque
eum sibi amicum volunt dici.
|
|
|
mille
modis, Amor, ignorandu's,
|
|
|
procul
abhibendu's atque abstandu's,
|
|
265
|
nam
qui in amorem praecipitavit,
|
|
|
peius
perit quasi saxo saliat:
|
|
45
|
apage
te, Amor, tuas res tibi habeto,
|
|
|
Amor,
mihi amicus ne fuas umquam;
|
|
|
sunt
tamen quos miseros maleque habeas,
|
|
270
|
quos
tibi obnoxios fecisti.
|
|
|
certumst
ad frugem adplicare animum,
|
|
50
|
quamquam
ibi labos grandis capitur.
|
|
|
boni
sibi haec expetunt, rem, fidem, honorem,
|
|
|
gloriam
et gratiam: hoc probis pretiumst.
|
|
275
|
eo
mihi magis lubet cum probis potius
|
|
53a
275a
|
quam
cum improbis vivere vanidicis.
|
|
|