Sulpiciae

Epistulae

(Saeculum primum ante Christum natum)

Epistula I

tandem venit amor, qualem texisse pudori
  quam nudasse alicui sit mihi fama magis.
exorata meis illum Cytherea Camenis
  attulit in nostrum deposuitque sinum. 5
exsolvit promissa Venus: mea gaudia narret,
  dicetur siquis non habuisse sua.
non ego signatis quicquam mandare tabellis,
  ne legat id nemo quam meus ante, velim,
sed peccasse iuvat, vultus componere famae 10
  taedet: cum digno digna fuisse ferar.


epistula II

invisus natalis adest, qui rure molesto
  et sine Cerintho tristis agendus erit.
dulcius urbe quid est? an villa sit apta puellae
  atque Arretino frigidus amnis agro? 5
iam, nimium Messalla mei studiose, quiescas,
  +neu+ tempestivae saepe propinque, viae.
hic animum sensusque meos abducta relinquo,
  arbitrio quamvis non sinis esse meo.


epistula III

scis iter ex animo sublatum triste puellae?
  natali Romae iam licet esse suo.
omnibus ille dies nobis natalis agatur,
  qui nec opinanti nunc tibi forte venit.


epistula IV

gratum est, securus multum quod iam tibi de me
  permittis, subito ne male inepta cadam.
sit tibi cura togae potior pressumque quasillo
  scortum quam Servi filia Sulpicia: 5
solliciti sunt pro nobis, quibus illa dolori est,
  ne cedam ignoto, maxima causa, toro.


epistula V

estne tibi, Cerinthe, tuae pia cura puellae,
  quod mea nunc vexat corpora fessa calor?
a ego non aliter tristes evincere morbos
  optarim, quam te si quoque velle putem. 5
at mihi quid prosit morbos evincere, si tu
  nostra potes lento pectore ferre mala?


epistula VI

ne tibi sim, mea lux, aeque iam fervida cura
  ac videor paucos ante fuisse dies,
si quicquam tota commisi stulta iuventa,
  cuius me fatear paenituisse magis, 5
hesterna quam te solum quod nocte reliqui,
  ardorem cupiens dissimulare meum